Өзіңді мәңгі жырлаған едім
Күнімді сонда мұң қылған едің
Тізерлеп жүріп терген гүлімді
Сыйым деп білмей сындырған едің
Суыттың жүрек арасын неге
Сезімсіз қайда барасың деме
Бір өзің ашқан жүректің құлпын
Себепсіз жаба саласың неге
Езе береді елеңдеген мұң
Бақытты жаным сенен көремін
Өшіргенмін талай нөмеріңді де
Білмеймін неге тере беремін
Әуреге неге саласың мені
Себеп қылып аласың нені
Көп іздеп жүріп күткен бақытқа
Сен ғана бөлей аласың мені
Қиналып жүрем біліп тұрсамда
Қимайтыныңды ұғып тұрсаңда
Жүрегімде сақтап жүріп күтіп жүремін
Шықпайтыныңды біліп тұрсамда
Суыттың жүрек арасын неге
Сезімсіз қайда барасың деме
Бір өзің ашқан жүректің құлпын
Себепсіз жаба саласың неге
